Schijtzure Wing terug op Hollandsche bodem

Wing
Op 14 januari 2009 was het dan eindelijk zover!! Na het verslaan van de 'eindbaas' op 13 januari, het slagen voor de Commercial Pilot License (CPL) check, werd aan mij de felbegeerde Wing uitgereikt. Ik hoef dus niet meer door het leven als zijnde kutsjaars, sjaars, theotollah, propsjaars, maar mag mij nu dan ook officieel Wing noemen. Nice.....

Hier wat foto's, hmm, kan die gozer nou nooit een keer normaal op een foto staan? Nee dus...




De 'geplande' terugreis
Het plan van de mevrouw van de planning bij Sabena, Lindsay, om mij tot en met Spring Break hier in de States te houden is nu definitief om zeep geholpen. Dit voelt dan ook als een klinkende overwinning. Nu maar snel 'undercover' naar Nederland vluchten, voordat ze alsnog roet in het eten weet te gooien.

De geblindeerde BMW heeft helaas niet geholpen. Lindsay had me door en heeft alles in werking geteld om the States niet te kunnen verlaten. Ik zit nu momenteel undercover in de Business Class Lounge op Detroit.

Het verhaal:
Na een krappe overstap op Detroit, snel de A330 van de KLM ingevlucht. Pfff, geen Lindsay te bekennen. Ik mocht mij gelukkig verschuilen in de Business Class onder het genot van 2 glazen champagne, een glas rode wijn, borrelnoten, crackertjes van LU 'and what soever'. Al snel kwam er een mededeling dat de vlucht enigszins vertraagd zou worden. De deursensor van de deur rechtsvoor gaf aan dat de deur nog open was (in de cockpit) terwijl de deur wel proper gesloten was. Er zitten twee sensoren in de deur, één ervan dan dus maar vervangen door een Dummy sensor om het systeem te bypassen. Mocht niet baten, andere sensor weigerde ook dienst. De cabine kon dus niet onder druk gebracht worden, en vertrek was dus gewoon niet mogelijk.

Na een uur of tweeënhalf wachten, dan maar weer uitstappen. Vouchers gekregen voor Hotelovernachting, lunch, diner en als een soort van vergoeding voor het ongemak een Voucher van 250 euro korting op volgende boeking KLM / NWA -vlucht. Heb ik dan toch enigszins m'n pokerkosten weer terugverdiend.

Om een uur of 2 's nachts kroop ik heerlijk m'n nest in in het hotel. Een prima king size boxspring met een kussentje of 8. Dat werd gewaardeerd, want m'n kleding was er helaas niet op voorbereid voor een temperatuur van bijna -18 graden. Heb dus wel eens aangenamer op een shuttle staan wachten om mij naar het hotel te laten brengen.

Schuchter blijf ik nu om me heen kijken of Lindsay me al gespot heeft, tevens heb ik extra beveiliging ingeroepen om de A330 niet verder te laten saboteren (dit alles op advies van Alberto Stegeman (iets met die worst)).

De techniek van tegenwoordig, onbegrijpelijk, maar nadat Maintenance de volgende ochtend bij de kist kwam kijken om het probleem te verhelpen, had het probleem zich op onverklaarbare wijze zichzelf al verholpen. Vraag niet hoe, maar alles werkte weer naar behoren.

De terugreis was al met al bijzonder aangenaam te noemen. Heerlijk de hele reis voor in de cockpit mogen zitten, tot en met de landing... euh nee, tot en met het parkeren bij Gate D3 aan toe. Hoe dat is? Fantastisch, zal er niet verder over uitweiden, wil uiteraard niemand jaloers maken.

Terug op Neerlandsche bodem
Toeval staat voor niets, dus laten we nog even de volgende anekdote in de strijd gooien:
Schiphol heeft twee bagage hallen welke verbonden worden door een gang. Laat het nu toch zo zijn dat ik juist in die gang een klasgenoot van mij tegenkom, hij vloog via Minneapolis ik via Detroit. Owja, en hij vertrok een dag later uit Phoenix ;).

Bij de Douane aangekomen, komt er eentje naar mij toe met de vraag of ik nog spullen meegenomen heb. Ik kijk naar m'n twee koffers, flight bag, laptoptas en kan m'n lach bijna niet inhouden. Gelukkig kon de beste man de grap wel waarderen. Dan maar specifiek vragen of ik nog sieraden, horloges oid meegenomen had? Nope, alleen wat kleding gekocht, maar dat was voor persoonlijk gebruik afgelopen vijf maanden. Ik heb hem maar niet verteld over stapels nieuwe kleding, nieuwe laptop, externe harde schijf, zonnebril en weet ik het allemaal wat..... Ik mocht doorlopen.

Achter de schuifdeuren stonden m'n ouders en m'n waarde vriend Jostein me op te wachten. Was een leuk weerzien, thanks! Na een lange middagrust, met Jostein dezelfde avond nog de kroeg ingedoken, was weer als de dag van gisteren.

Tot tot tot tot slot - woord
Tot slot wil ik nog even iedereen bedanken voor alle fantastische reacties afgelopen 5 maanden. Was voor mij een enorme steun om én dit schrijven bij te houden én om ook aldaar niet te vergeten elke minuut te genieten. Enorm bedankt!!

Tot tot tot tot slot, hieronder een filmpje met een praatje wat ik hield direct na mijn winguitreiking. De inhoud? Kijk zelf maar....



Ps3: het is weer oerhollandsch k*tweer, heeeeeeerlijk!!!