Op veler verzoek...

IFR RATED!!!
Vandaag dan eindelijk m'n IFR-traject succesvol af mogen sluiten. De eindcheck verliep niet helemaal naar wens, maar was voldoende voor een 'pass'. Ach.... enerzijds halen = halen, anderzijds, jammer dat ik niet heb kunnen laten zien dat ik beter kon.

Na wat airwork (voor insiders: intercepties, steepturn, slow flight en limited panel) twee approaches moeten maken. Een ILS-approach op Gateway en een NDB-approach op Chandler. Werkelijkwaar nog nooit zo'n slecht ATC-controller gehad van Phoenix approach. Slechtste vectors, hoogte klaringen en frequentie-doorschakelingen die ik ooit gehad had. Een goede ervaring weliswaar, maar liet wat steekjes vallen bij pro-actief vragen aan de controller wat hij nu uiteindelijk van plan was.

Ik mag van geluk spreken dat de check-instructeurs oordeelden: "we know you're capable of doin' it, next time show it ;)."

Een kleine review
Aan al het goed komt een einde, zo ook aan mijn inmiddels meer dan 5 maanden durende vakantie hier in 'het beloofde land'. Tijd om, naast wat overige verhalen, maar eens een kleine review te houden over afgelopen tijd. Hier een korte passage uit een stuk wat ik schreef voor een blaadje van het CAVV:

....dit Amerika traject is voor iedereen een enorme leerervaring. Elke dag is een dag waarop ontelbare beslissingen gemaakt moeten worden en met dat vliegen erbij legt dat soms een enorme last op onze jonge schouders.... ......Vele van deze beslissingen worden nu automatisch gemaakt, maar dat het bijdraagt aan onze rugzak met bagage tot volwassenheid, jazeker!

Halverwege IFR begint zo langzamerhand het aftellen. Het aftellen van toch wel één van de mooiste periodes van mijn leven. Een periode waarin, en ik spreek denk voor velen, ontzettend veel geleerd is met betrekking tot het echte vliegen, maar ook een periode waarin we elkaar als mede-KLS’ers enorm hebben kunnen leren kennen. Een periode waarin nieuwe goede vriendschappen geboren zijn, waarin mooie activiteiten ondernomen zijn en bovenal, een begin van onze mooie toekomst gezet is.

Geen woord gelogen dus als ik zeg dat elke seconde genoten heb afgelopen 5 maanden. Een land leren kennen waarvan ik nu nog steeds niet goed weet wat ik er van moet vinden. Het heeft z'n charme, dat zeker, maar hypocriet zijn staat hier nog steeds hoog in het vaandel. Autorijden vanaf je 16e, pas alcohol drinken vanaf je 21e, legaal wapen bezit, maar vuurwerk bezit is dan weer streng verboden. De mensen zijn hier vriendelijk, misschien wel te vriendelijk. Het té overdreven 'Heey how aaaarreee yooouuu..." komt langzamerhand m'n keel uit. Enorm behulpzaam zijn ze dan weer wel, en ja, ik kan het weten met onze pechgevallen van afgelopen tijd. Owja, vriendelijk en behulpzaam? Op de snelweg geven ze je weer geen meter ruimte. Hoeveelheid dikke (maar dan ook in de categorie beter rollen dan lopen) mensen is hier opzienbarend. Restaurants moet je zoeken, fast food ketens wordt je mee doodgeknuppeld.

Het land zelf is prachtig, maar ook weer niet. Grand Canyon en West Coast is prachtig, de bergen hier zijn ruig, maar steden als Phoenix en Tucson zijn absoluut geen aanrader. Zonder auto ben je nergens, je ziet vrijwel geen mens op straat, iedereen woont hier óf in een apartementencomplex van spaanplaat en gipsplaten óf in een woonwagen, elke straat bestaat uit minimaal 4 banen asfalt. Je bent óf arm óf rijk, middenklasse lijkt hier vrijwel niet te bestaan. Kortom een land met enorm veel tegenstellingen.

Nachtsolo
De foto's spreken wederom voor zich. Jasper, thnx voor het maken van de mooie foto's!! Hopelijk zit ik niet meer hier in de States als jij aan je nachtsolo toebent, dus bak wel een keer een eitje voor je!





San Diego and Grand Canyon... here we come!! ... again
Samen met m'n crew mate de navigatievluchten gedaan. Grote voordeel daarvan, is dat we verder weg konden en dat resulteerde aan een bezoekje aan San Diego International. Niet lang daarvoor zelf met Jasper vanuit ons apartement de 'grote jongens' op balkon hoogte voorbij zien komen. En dan nu zelf laag over de stad, tussen de wolkenkrabbers door landen op San Diego. Werkelijkwaar fantastisch.

ATC: "Arrow 84M, report the Airbus in sight" Wij: "Airbus in sight Arrow 84M" ATC: "Arrow 84M, follow the Airbus, cleared for the visual approach, runway 27"

Even voelde wij ons één van de grotere jongens, echter na 15 seconden verdween de Airbus al uit het zicht en realiseerde ons dat veel meer dan het meedoen tussen de grote jongens niet zou worden. Na een hapje eten met onze instructeur weer terug naar Falcon Field, eenmaal geland stonden we weer letterlijk met beide benen op de grond.

Een zelfde tripje later in de week richting de Grand Canyon. Uiteraard zijn er tijdens de vlucht geen foto's genomen en zal ik ze dus ook niet op m'n website zetten. Dan maar foto's van op de grond. Wie verzint het nu toch ook om bij wet vast te leggen dat ik mijn ervaringen niet openbaar met jullie mag delen ;).





Onverzekerd rondreiden?!
Voor de tweede keer richting Tucson, om wederom een poging te wagen het grote kerkhof aan vliegtuigen te bezoeken. Zou het dan eindelijk zo ver 'ns mogen komen? Om een lang verhaal kort te houden, nee dus. Aangehouden door de politie, bleken onverzekerd rond te rijden. Hier in de USA mag de verzekering zomaar stop gezet worden. Blijkbaar iets mis gegaan met de betaling en we hebben verder nooit iets vernomen van de verzekering. Eerste resultaat: voorkomen bij de rechtbank en een mogelijke boete van USD 1000,-.

Vreemd maar waar, maar onze kentekenplaat werd ingenomen, maar we mochten alsnog door naar Tucson van de beste agent. Vreemd maar waar. Niet veel later werd het verhaal nog mooier. Ik kijk op de brandstof meter, welke al geruime tijd tegen de aanslag stond (en wel de linker kant te verstaan). Snel op de cruise control (idd, die hadden ze ook in '76) en de volgende afslag naar de benzinepomp. Het mocht alleen niet meer baten, na wat gepruttel besloot de motor er maar gewoon mee op te houden... ggrrrr....

Het verhaal eindigt hier nog niet. Achter in de kofferbak staat bij ons een jerrycan van 5 gallon voor dit soort stupide acties. Tja, normaal gesproken dan. Laat het nu net weer zo zijn dat we een paar dagen geleden deze jerrycan uitgeleend hadden. Road assistance bellen dan maar, resultaat nummer drie: 55 dollar voor 2 Gallon. Dat valt dan wel weer in de categorie dure brandstof.

Ok ok, om maar met de deur in huis te vallen, resultaat nummer vier: door al deze grappen waren we te laat in Tucson en was het museum al dicht en konden we het vliegtuigkerkhof niet meer op. Of nu alle resultaten slecht zijn?

Resultaat nummer vijf: dan maar naar een Beauty salon voor een Swedish full body massage. Waren we echt aan toe. En nee... het was zonder happy ending.

Resultaat nummer zes: na wat bellen met de rechtbank en het opsturen van de benodigde papieren wordt onze boete van 1000 USD waarschijnlijk terug gebracht naar 250 USD. Hebben we toch maar mooi weer 750 USD bespaart die dag!!!

Overig
Om jullie niet langer op te houden, ben nog wezen Quad-rijden (alweer). Ditmaal met Jasper, z'n pa en z'n broertje. Was wederom fantastisch! Over oud en nieuw zal ik jullie maar niet vervelen, viel wat tegen. Het leeft hier allemaal niet echt.

Als het nu eindelijk mee zal zitten, dan vlieg ik maandag aanstaande m'n laatste vlucht. Dan wat papierwerk afronden en dinsdag op het vliegtuig naar huis. Het einde van de vakantie is in zicht.