Een typisch verhaal...

Inmiddels weer een week voorbij. Er is weer het nodige gebeurd dus laten we, om de originaliteit erin te houden, maar weer beginnen bij het begin.

The Springs
Ik ben nu definitief verhuisd vanuit Motel Travelodge naar vakantiepark 'The Springs'. Officieel is het een apartementencomplex, maar aangezien mijn vakantiegevoel nog altijd niet verdwenen is, houden we het voorlopig maar op vakantiepark. Aangezien verhuizen nog altijd mijn allergrootste hobby is, heb ik met enorm veel plezier mijn spulletjes wederom ingepakt. Als het vliegen echt niet wil lukken later, belt u gerust Verhuisservice Admiraal B.V. Genoeg gezwetst; het is hier dikke prima (zwembad om de hoek met hot hot hot tub waarvan de bubbeltjes al een week buiten werking zijn, gratis lekkere koffie bij de receptie en een bioscoop die we nog moeten uitproberen).

Instructeur ziek
Afgelopen week 3x voor Jan L*l om half vijf 's ochtends op school te horen gekregen dat onze instructeur ziek is. Kan gebeuren, maar feit blijft dat dit tekenend is voor de beroerde manier van communiceren bij Sabena (hebben ze waarschijnlijk van de KLS overgenomen). Dit betekent dus dat ik en Rick nog maar 5 vluchtjes gemaakt hebben. De eerste van onze klas is overigens vandaag solo gegaan (Roy Rijvers). Nog gefeliciteerd! Het vliegen gaat overigens prima, denk dat m'n eerdere zweefvliegervaring geen overbodige luxe is.

Hard studeren
Ondanks al deze feest verhalen wordt er wel hard gestudeerd. Chris Cabrera legt de lat hoog, wat betekent dat we meer moeten weten dan benodigd voor de syllabus. Erg?? Nee dus! We willen per slot van rekening verkeersvliegers worden en geen vliegfiguranten voor de nieuwe Naked Gun 44 1/4. Dit neemt overigens niet weg dat het studeren veraangenaamd kan worden in een zwembadsetting.

The Anthem
Nee, ik heb het niet over het nummer van Tiësto, maar over een enorm outlet complex voor met name kleding. We hebben afgelopen maandag dus gewoon pure winst gemaakt op onze investeringen. Voor USD 240 (EUR 160) kleding gekocht en een luchtje, wat in Nederland meer dan EUR 300 zou moeten kosten. Polo's van Ralph Lauren en Tommy Hilfiger gingen als zoete broodjes ter waarde van USD 30 over de toonbank. Deze winst van EUR 140 kan weer ingezet worden voor andere mooie dingen, zoals chillen, vakantie vieren, chillen en natuurlijk vakantie vieren.

Op naar de Canyon!
De één z'n dood de ander z'n brood. Kortom, instructeur ziek betekent vakantie voor ons. Dus daar moest dan maar weer gebruik van gemaakt worden. Samen met Koen (red.: lees Valkje), Marc, Sam, Christoph en Sander een 100% NIET-burgelijke vakantie gepland. Hieronder vallen de volgende inkopen bij de Wall Mart: vishengels, tentjes, gruwelijk lelijke petjes die nu zo gehypt zijn dat ze weer mooi zijn, voor 200 dollar aan Power Bars en water, een voetbal, een magnesium blokje om het vuur aan te maken (wegens onze professionele instelling werd het uiteindelijk toch maar vuur bij de buren halen), een kompas, een fluitje, een slangenbeet setje en een survival kitje.

Wat was dan plan? Nou, vrij eenvoudig, een SUV-huren, op weg naar Jerome, Sedona, daarna kamperen in het bos langs een rivier, verder via Flagstaff om uiteindelijk te gaan hiken in de Grand Canyon.

De heenweg
een typisch geval van je had erbij moeten zijn...

Knor: "Een typische plek voor herten."
Valkje: "Je zou maar een hertenliefhebber zijn."
Knor: "Echt prima beesten, zitten wij een beetje 300 dagen per jaar in de sportschool, die beesten zien er altijd pezig uit."

Valkje: "Een typische plek voor beren."
Knor: "Je zou maar een berenliefhebber zijn."
Valkje: "Echt prima beesten, zitten wij een beetje 300 dagen per jaar in sportschool, die beesten zien er altijd pezig uit."

Knor: "Een typische plek voor Gila Monsters."
Valkje: "Je zou maar een Gila Monster liefhebber zijn."
Knor: "Ik haat Gila Monsters."
Valkje: "Ik ook."

Valkje: "Een typische plek voor overstekende koeien."
Knor: "Je zou maar een liefhebber zijn van overstekende koeien."
Valkje: "Ik haat overstekende koeien."
Knor: "Waarom moeten ze per se oversteken als wij hier rijden."
Valkje: "Wat is er in godsnaam links van de weg wat er rechts niet is."
Knor: "Niets."

Knor: "Een typische plek voor een bocht in de weg."
Valk: "Ach laat ook maar."

Grand Canyon op z'n mooist

's Nacht om drie uur zijn we vanaf de camping vertrokken om richting de Grand Canyon te gaan. Het doel: zonsopkomst meemaken. Gelukt? Jazeker, bekijk zelf de foto's maar. Na het ontbijt zijn we met 6 liter water en 10 power bars per persoon naar beneden gaan hiken. Ook hiervoor geld: een typisch geval van je moet het met eigen ogen gezien hebben. Het was gewoon allejezus mooooi.

Verder hebben wij ons nog mee laten dobberen door een enorm woeste rivier bij Slide Rock (hebben we allen net aan overleefd), hebben Sander en Christoph nog een levende forel gevangen (en opgegeten) en tot slot nog anderhalf uur tevergeefs beren lopen zoeken in het bos. De foto's spreken voor zich...

The Apache Trail en....... vliegen!

The Apache Trail
Vorige week woensdag is ons van harte beloofd, dat ons vliegprogramma dan nu echt de maandag erop van start zou gaan. Zondagavond dan maar het rooster checken. En wat schetst onze verbazing, er staan maar 4 van de 16 man op het rooster. Hmm, dan dinsdag maar. Maandag avond wordt het verhaal nog sterker, voor dinsdag staan er 14 man van onze klas op rooster. Ja, een inkoppertje dus, ik en mijn ´crew mate´ Rick niet. Als we dan constateren woensdag nog steeds niet op het rooster te staan, besluiten we maar eens de Training Manager aan z´n polo te trekken (de instructeurs bij Sabena dragen geen uniform, maar een hip Sabena outfit). Het verlossende woord van hem: jullie beginnen donderdag met Cabrera. Dat laatste verzacht zeker de pijn, volgens zeggen één van de betere instructeurs van Sabena. Om alvast op dit stuk vooruit te lopen, dat 'volgens zeggen' kunnen we beamen.

Naja, om de zure wachttijd te overbruggen besluit ik met Rick dan maar de Apache Trail af te rijden. Dit is een tocht die vroeger veel door de Apache Indianen gebruikt is om de Superstition en Four Peaks mountain area te doorkruizen. Het grootste gedeelte van de tocht was op onverharde wegen, zodat af en toe stoppen om foto's te maken onze reistijd zeker niet noemenswaardig deed verlengen. Om in één woord samen te vatten.. adembenemend!






Wildlife
Een van de eerste dagen in Mesa hebben wij een briefing gekregen over wildlife hier in Arizona. Van coyotes tot Black Widow spiders, van rattle snakes tot Gila monsters. Nu laat zo'n indianen tochtje zich uitstekend lenen om eens te kijken of er nog wat van dat wildlife terecht komt along the road. Hieronder dan een kleine visuele samenvatting.




Zoals te zien stelt het allemaal niet veel voor. Helemaal als ik bij bovenstaande foto's de kanttekening maak dat slechts de foto linksboven in het wild genomen is. De overige drie zijn in een terrarium genomen. Desalniettemin, het is wachten op de dag dat we wel met ze kennis mogen maken (afstand wordt gewaardeerd).

En nu dan waar we voor gekomen zijn... vliegen!!!
Donderdag was het dan zover. Om half acht vliegen, wat dus eigenlijk betekende om 3:45u opstaan om voldoende tijd te hebben om onze voorbereiding te kunnen doen. Het maken van een fuel planning, mass and balance, weer briefing en het doen van de inspectie van het vliegtuig. Een uur van te voren waren we klaar met de voorbereiding.. ready to go. De vlucht werd een uurtje later (half negen) in verband met wat eerdere vertraging.

In een paar woorden: het was echt vet. Eerst vloog m'n crew mate, daarna mocht ik de omgeving verkennen in de South East Practice Area en beginnen met wat air work. Take off, klimmende en dalen de bochten, gliding turns (zonder power) en level flight. Wel weer genoeg terminologie over de toonbank gegooid.

Het tweede beurtje op vrijdag was het verkennen van de North East Practice Area. De weg terug naar het veld was indrukwekkend. Over Sycamore Creek (in de zomer zonder water) tussen de bergen door richting het veld. Zaterdag vloog Rick heen naar Chandler, daar geland en de terugweg was voor mijn rekening. Tevens de radiotelefonie mogen doen, goede oefening multitasken. Inmiddels hebben we beurtje 3 dus al weer gehad en gaan we dinsdag weer op naar beurtje 4. Dat wordt voornamelijk touch and go's maken. Heb d'r zin an!

US Madurodam en DUI

Viva Las Vegas
Ik denk dat bijna iedereen op z'n minst wel eens van Madurodam gehoord heeft en mogelijk al wel eens geweest is. Gezien het feit dat ons praktische vliegtraject al was uitgesteld (we beginnen nu allemaal morgen... als het goed is) konden we het eerste weekend mooi gebruik maken om eens de weide omgeving te gaan verkennen. Het Madurodam waar ik hier nu dus over spreek heet in de Amerikaanse volksmond Las Vegas. Madurodam zou er zeker niet voor onder doen, wil het niet zo zijn dat Las Vegas op ware grootte de wereld heeft nagebouwd. En dan bedoel ik een Eiffel-toren die op z'n minst de helft is van de ware Eiffel-toren, de grachten en gondels van Venetië en de uiteraard een achtbaan door hotel New York New York. Ja je leest het goed, een achtbaan. Maar goed ik loop op de zaken vooruit.

Omdat we met maar liefst 10 mannekes die kant op hobbelden (6 kwamen later wat met het totaal van 16 er zeker niet minder gezellig op maakte) toch maar een busje huren. Nou ja, een busje, in NL zou je deze al niet meer mogen rijden met je B-rijbewijs. Krap zitten was er niet bij. Zakken chips en 6 trays water zouden onze heenreis veraangenamen.

Hoe het in Vegas was, onbeschrijvelijk. Je moet het een keer gezien hebben zullen we maar zeggen. Zoals uit de Tempo Team reclame: het waren twee heeeeerlijke dagen. De foto's vertellen de rest.






DUI
Afgelopen week besloten we maar eens om Scottsdale onveilig te gaan maken. Scottsdale is dé studentenstad grenzend aan Phoenix, ongeveer 20 min rijden van Mesa. Wat ontzettend vervelend nu dat er nou net die avond een Wet Shirt contest gehouden wordt in de 'Dirty Dog', je zou er maar heen moeten. Naja, omdat mogelijk ook de andere helft van onze klas (iedereen 'under age', dus nog geen 21 jaar) deze weblog zou kunnen lezen, zal ik maar verder niet inhoudelijk uitweiden over de avond in de 'Dirty Dog'.

Ik vervolg m'n verhaal dan maar weer buiten de drempel. Om een uur of twee stonden we buiten, dan sluit zo'n beetje alles in Phoenix en omstreken. ... * CENSUUR * ... een Amerikaanse Chica (en voor één arm Volendams) ... * CENSUUR * ...

Eind goed al goed zou je zeggen, totdat ik om kwart voor drie 's nachts in de Wal Mart wordt gebeld... * CENSUUR * ... om een Police Officer even te woord te staan. De tranen sprongen al bijna in m'n onderbroek van het lachen, maar uiteraard geen probleem om met deze man een gesprek aan te knopen. Ik was die avond namelijk voor het eerst in m'n leven de 'designated driver' (BOB).

Goed, wat was er nu aan de hand: de eerder genoemde beste Amerikaanse meid is dus door deze wel zeer vriendelijke Police Officer van de weggehaald wegens Driving Under Influence (DUI). Aangezien het niet haar eerste keer was, is ze in de boeien geslagen en meegenomen naar het politiebureau. Ze moet voorkomen en dat wordt hoogstwaarschijnlijk voor haar 6 maanden lang stenen hakken in de woestijn in het comfortabele Tent City (voor meer informatie: http://www.cnn.com/US/9907/27/tough.sheriff/

... * CENSUUR * ... of ik de DUI van het bureau wilde halen om het broze leventje van de arme meid nog een beetje te redden. Graag, levert namelijk in ieder geval weer een mooi verhaal op. Voor het eerst in m'n leven een Prisoner Release Form mogen tekenen, hiep hoi. Toch maar bewaard, komt waarschijnlijk boven m'n bed te hangen.

ps. ... * CENSUUR * ...

Morgen vliegen
Als het goed is ga ik vanavond vernemen hoe laat ik morgen op het rooster sta om te vliegen. Ben nu hard bezig met het inlezen van de AOM. Ga dus nu weer snel verder.

Aarghh.. wat vervelend nou hier... ik wil naar huis!!

Vanuit de zandbak

Jawel, de eerste week zit er nu al weer op. Dit is de eerste update vanuit de USA dus houd je vast, er is genoeg te melden. Voor iedereen die niet alles willen lezen, ik zal het opdelen in stukken, het is aan u.

Heenreis
Vorige week maandag was het dan eindelijk zover, was al vroeg wakker met de gezonde spanning om op reis te gaan. Mijn zus was ook al vroeg bij mijn ouders over de vloer, maar wilde mij graag eerst beneden nog even spreken. Het resultaat was dan ook de volgende foto. Ach, het zal wel in de familie zitten.

Op Schiphol was het nog even spannend of wel iedereen van de groep mee kon met de geplande vlucht. De vlucht was namelijk overboekt en teveel mensen zijn komen opdagen. Iedereen kon uiteindelijk mee, wellicht het voordeel dat we een groepsticket hadden en of het feit dat we van de KLS waren nog een rol speelde? Geen idee... hierbij dan maar alsnog onze welgemeende excuses aan de overige passagiers: sorry dat jullie niet mee konden, pech, volgende keer beter.

Het ontvangst in Phoenix was zeker niet onaangenaam. Vrijwel heel 7-2 en 7-3 hebben ons daar in ontvangst genomen, naar ons Motel gebracht, waarna we met z'n allen (inclusief Chris Haber, Training Manager) nog even een hapje hebben gegeten. Inderdaad, zoals je kon lezen, we sliepen die nacht (en nu nog steeds) in een Motel, omdat het apartementencomplex "The Springs" nog vol was. Deze week en volgende week zullen de eersten door gaan verhuizen naar "The Springs". Of het slecht vertoeven is in het motel? Nee dus.. mede door de aangenamen naweeën van de jetlag hebben we de ochtend erop om 5.30u heerlijk kunnen vertoeven in de hot tub.

Zoals op de foto te zien is het dus bijna elke dag strak blauw en een minimaal 40 graden. De warmte went, de vochtigheid is met 30% al hoog en onder de 15% is geen uitzondering. Gelukkig hoeven we hier ook geen das te dragen.

Grondschool
De eerste week werd er niet gevlogen door ons, maar een serie grondbriefings vulde ons programma. Naja, laat het vullen maar weg, we waren meer vrij en aan het wachten op volgende briefings dan dat we echt wat deden. Al snel kregen we te horen dat door instructeursgebrek slechts de helft van de groep de tweede week (deze week nu uiteindelijk) kon beginnen met vliegen.

De vrije dagen waren makkelijk te vullen, een vliegtas kopen, een laptop kopen en niet te vergeten een auto. Door wat beroerde communicatie en het niet op de juiste plek zijn van de autopapieren, is het kopen van Augurkje niet doorgegaan. Niet getreurd, de auto is er zeker niet minder op geworden, integendeel!! Het is een Cadillac Coupe DeVille uit 1976 met uiteraard een V8. Deze foto's wilde ik jullie dan ook zeker niet onthouden!





Tot zover voorlopig de eerste update. Tijd om te tukken, het verslag vanuit Las Vegas volgt nog! Groeten vanuit Mesa....